De Mtb Van Adrie

HET IS ALWEER EEN TIJD GELEDEN MAAR WE PAKKEN HET WEER OP: DE MTB VAN! EEN RUBRIEK WAARBIJ WE PERIODIEK EEN LID AAN JE VOORSTELLEN DIE HET SPREEKWOORDELIJKE STOKJE WEER DOORGEEFT AAN EEN ANDER LID OM ZICHZELF TE INTRODUCEREN. DEZE WEEK NIEMAND MINDER DAN ADRIE DUIVEMAN. VOOR VELEN EEN BEKEND GEZICHT BINNEN DE CLUB MAAR WIE IS ADRIE NOG MEER DAN DAT ALTIJD VRIENDELIJKE EN ACTIEF CLUBLID (O.A. ALS TRAINER EN MTB BEGELEIDER)!

Ik ben Adrie Duiveman, 56 jaar jong woon (nu nog) in Zwolle getrouwd met een topvrouw, heb 1 geweldige zoon en schoondochter en een prachtige kleinzoon. Ik werk nu ongeveer 28 jaar bij een trappenfabriek, begonnen als cnc machine bediende, een tijdje werkplaats chef geweest en nu ontwerper van speciale trappen en voor de seriematige bouw.

Een jaar of 8 geleden zag ik iemand fietsen op een mountainbike in het Staphorsterbos, toen dacht ik wat een mafkees, een beetje met de fiets door het bos crossen maar een jaar of 6 geleden toch nieuwsgierig geworden en helaas ben ik nu ook besmet met het mountainbike virus.

Inmiddels ben ik basistrainer 2 en geef ik samen met de andere trainers clinics voor de jeugd en volwassenen. Op zondagmorgen fiets ik regelmatig mee met de club, gewoon of als begeleider en dit hoop ik nog lang te kunnen doen.

Afgelopen jaar ben ik voor het eerst mee geweest naar Viehhofen te Oostenrijk, dit was mijn eerste mtb buitenlandse reis, onvergetelijk mede doordat toen wij er waren de temperaturen van 20 graden naar -2 ging en wij de sneeuwgrens per dag zagen dalen en wij de tweede dag ineens door een halve meter sneeuw fietsten.

Ik hoop de Mtb Zwolle de komende jaren flink gaat groeien en dat wij een mooie plek gaan krijgen waar wij jeugdopleidingen kunnen gaan doen.

Zelf zou ik nog willen leren hoe je tables moet nemen want op een of andere manier kom ik altijd verkeerd terecht voor de rest heb ik op mijn leeftijd niet veel ambities meer, na een gebroken schouder 7 breuken in de ribben en 2 sleutelbeen breuken is mijn doel toch we heel blijven geworden.

Het grappigste wat ik ooit heb meegemaakt is 2 jaar geleden, ik fietste de route van Vijlen, het had enorm veel geregend de weken ervoor, en in een klim kwam een vader en zoon mij tegemoet fietsen want ze zochten een bril die de zoon was verloren en bij toeval vonden ze hem, even een praatje gemaakt en zij gingen weer terug de route volgen, na een uur kwam ik ze weer tegen toen vroeg de vader van joh heb je die plassen daar en daar gezien? Ja die heb ik gezien (waren plassen van 5 of 6 meter breed) maar daar ben ik omheen gefietst zij dus niet en ze waren tot hun middel in de plas terecht gekomen.

Ik geef het stokje door aan Christan Pool.